آلزایمر بیماریی ست که حافظه و قوای عقلی را مختل می کند و از مشهورترین بیماری های زوال عقل است و معمولا با گیجی و اختلال جزئی در حافظه شروع و سرانجام به ناتوانی کامل می انجامد.
بیماری آلزایمر شایع ترین بیماری وابسته به سن است که عموما در دوران پیری اتفاق می افتد.
بیماری آلزایمر قابل پیش بینی نبوده و تاثیر مشخصی بر روی مغز می گذارد که بیماران مبتلا به این بیماری را دیوانه محسوب می کنند. امروزه در کشورهای صنعتی بیماری آلزایمر با یک سرعت هشدار دهنده در حال افزایش است.
با توجه به تعریف بیماری آلزایمر و علائم پیشرفت آن می توان اظهار کرد: 
بیماران آلزایمری در مرحله اول و دوم پیشرفت بیماری، مانند افراد سالم بوده و از اهلیت کامل برخوردارند. چرا که هنوز حافظه آن ها دچار مشکل نشده است، پس می توان اقرار و شهادت آن ها را به صورت مطلق پذیرفت.
در مرحله سوم آلزایمر، بیمار دچار نقص ضعیف در حافظه شده و حافظه کوتاه مدت آن ها دچار مشکل می شود. در مورد اقرارشان باید گفت که در صورتی اقرار این افراد مورد پذیرش قرار می گیرد که در اقرارشان شک و شبهه ای وجود نداشته باشد و اقرارشان مربوط به حافظه کوتاه مدتشان نباشد و شهادتشان مربوط به حافظه بلند مدتشان باشد. 
در مرحله چهارم بیماری با توجه به این که حافظه بلند مدت این افراد تا حدودی و نه به طور کامل مختل شده و در عملکرد ذهنی و محاسبه و نگهداری دخل و خرج دچار مشکل می شوند. این افراد اقرارشان در امور مالی پذیرفته نمی شود.
از مرحله پنجم به بعد این بیماری، باید افراد مبتلا را با توجه به علائم آن ها، در حکم مجنون دانست که اقرار و شهادتشان مورد پذیرش قرار نمی گیرد.